Oeff, barre tocht! ~deel 2~

Vorige week schreef ik het eerste deel van de lange wandeling die ik heb gemaakt in de vakantie in Duitsland. Ik eindigde bij het stuk waar we een verkeerde afslag namen, zonder dat we het merkten. Daardoor leek het bijna mis te gaan!

Toen we al een heel eind hadden afgelegd, konden we wel wat rustiger gaan lopen. We hadden nog genoeg tijd over, en we waren er al bijna. We maakten veel foto's van het mooie uitzicht, want dat was er!
We kwamen onderweg een hele leuke uitstekende rots tegen, en natuurlijk moest ik daar even op klimmen, net als mijn moeder. Zulke berggeiten zijn wij wel (:

In dat witte kasteel daar, net boven die bomen onderin de foto, daar moesten we zijn. Wel nog een eindje dus, maar we zouden best op tijd komen. 

We liepen weer verder, en op een gegeven moment was er weer een mooi uitzichtpunt. Ik zag wat lager ook nog mensen lopen. Wij liepen weer door, en waarschijnlijk was het dat punt geweest waar we fout liepen. We kwamen niet langs het pad waar ik die andere mensen zag lopen, maar we kwamen heel ergens anders. We bleven wel rode stippen langs het pad zien, dus we dachten dat we wel goed liepen. 

Ineens werd het pad nog veel moeilijker begaanbaar dan het al was, en het leek alsof we maar niet dichterbij het kasteel kwamen. We moesten eerst over de Marien Brücke, een brug die zo'n 80 meter boven een waterval/rivier staat, maar die rivier zagen we maar niet.

Het werd steeds later en later, en we waren er nog steeds niet. Vier uur hoorden we de rivier, nog ver weg. We hadden dus nog maar een kwartiertje. We waren al twee uur lang onderweg, dus we hadden er al kunnen zijn. 

Een kwartier later waren we de rivier weer kwijt, terwijl we het pad hadden gevolgd. Je kon geen andere kant op, er was maar één manier om te lopen. Kwart over vier was het, de rondleiding hadden we gemist...

Half 5 kwamen we eindelijk bij de brug. Dat was ENG. Ik moest wel even doorbijten, en gewoon erover heen rennen. Het was ongelooflijk druk op de brug, allemaal toeristen die foto's aan het maken waren. Daar moesten we dus doorheen wurmen, ten koste van de foto's die de toeristen maakte... 

Vanaf de brug was het ook weer eindeloos lopen naar het kasteel. Toen we uiteindelijk kwamen aanhollen, bezweet en wel, waren we dus te laat voor de rondleiding. Mijn vader ging het proberen op te lossen, en ging naar een man met een dikke snor en baard toe die bij het kasteel werkte. Het leek er even op dat het niet zou lukken. Uiteindelijk mochten we toch met de rondleiding van tien voor 5 mee! We waren echt he - le - maal kapot, maar toch konden we de rondleiding niet laten zitten. De kaartjes waren al betaald, dus dat zou zonde zijn.

De rondleiding door het kasteel ging het een audio-tour, en was best interessant. Het kasteel was erg mooi, wel jammer dat we geen foto's mochten maken... Het is zeker wel een aanrader!

Na de rondleiding konden we even wat eten en drinken in het café. We gingen daarna nog even naar buiten, op een soort balkon-achtig ding. We konden daar de brug heel goed zien, en echt, dat ding is hoog.

De brug is niet boven het gedeelte voor de waterval, maar boven de rivier die al aan het einde van de waterval is. Héél hoog dus! Helaas was het al te laat om nog naar de brug te gaan, dus we besloten een andere dag te gaan. 

Toen moesten we nog naar de auto komen.. Die stond nog bij de Tegelberg. We moesten eerst nog de berg afkomen waar het kasteel stond, en helemaal naar beneden was nog drie kwartier. En vanaf daar was het ook meer meer dan een half uur lopen naar de Tegelberg! Dus we moesten bedenken hoe we daar kwamen. Nog meer dan een uur lopen? Een bus nemen? Een taxi? Onze benen en voeten waren kapot, maar uiteindelijk hebben we het hele stuk toch nog gelopen. Kapotter konden we niet, haha!

De zon stond heel laag, en dat gaf erg mooi licht. Het kasteel lag er heel mooi bij:

 De tocht hadden we toch overleefd! Eindelijk bij de auto waren we uitgeput. Zin om te koken had niemand, dus we gingen pizza halen bij de Italiaan, erg lekker. 

Uiteindelijk was het toch wel heel erg leuk! Het was zwaar, maar genoten heb ik wel :D